1. Duch Święty jako przewodnik Kościoła synodalnego

Proces synodalny nie jest jedynie ludzką inicjatywą – to działanie samego Boga w Jego Kościele. Duch Święty jest tym, który prowadzi, inspiruje i jednoczy Lud Boży w rozeznawaniu Jego woli. Bez Niego synodalność byłaby tylko debatą, a nie duchowym procesem słuchania i podejmowania decyzji w świetle Ewangelii.

2. Rozeznawanie w Duchu Świętym

Synodalność nie polega na głosowaniu nad rozwiązaniami według ludzkich preferencji, ale na rozeznawaniu, co Duch Święty mówi do Kościoła. Wymaga to:

• Słuchania – otwartości na głos Boga i innych ludzi.
• Ciszy i modlitwy – aby pozwolić Duchowi mówić.
• Pokory – uznania, że Boża mądrość przewyższa ludzkie plany.
• Jedności – dążenia do harmonii między różnymi głosami w Kościele.

3. Wspólne słuchanie Ducha Świętego

Z dokumentu końcowego Synodu (2024) wynika, że synodalność to przede wszystkim proces duchowy. Papież Franciszek podkreśla, że Kościół nie może podążać drogą synodalną bez otwartości na Ducha Świętego​. Przykładem tego jest metoda „rozmowy w Duchu Świętym”, stosowana w synodalnych zgromadzeniach. Polega ona na:

• Dzielenie się osobistymi refleksjami.
• Milczącej modlitwie i refleksji.
• Odpowiedzi na usłyszane świadectwa, ale nie na zasadzie debaty, lecz duchowego rezonansu.

4. Duch Święty a jedność w różnorodności

W procesie synodalnym ujawnia się różnorodność opinii, kultur i doświadczeń. Duch Święty jest tym, który jednoczy tę różnorodność w komunii Kościoła. Dokumenty synodalne wskazują, że Duch działa poprzez:

Wspólnotowe rozeznawanie, które nie polega na wygrywaniu jednej wizji nad drugą, ale na odkrywaniu wspólnego kierunku.

Wierność Tradycji i otwartość na nowe wezwania, ponieważ Duch Święty odnawia Kościół w każdej epoce.

Zdolność do zmiany, ponieważ Duch nieustannie prowadzi Kościół do głębszego zrozumienia prawdy i miłości.

5. Owocność synodalności w Duchu Świętym

Prawdziwie synodalny Kościół rozpoznaje i podąża za działaniem Ducha Świętego. To On daje Kościołowi:

Radość Ewangelii – głębokie przekonanie, że misja Kościoła jest radością głoszenia Chrystusa.

Odnowienie struktur i wspólnot – zdolność do ewangelicznego nawrócenia.

Proroczy głos w świecie – umiejętność mówienia prawdy w duchu miłości i jedności.

6. Wezwanie do otwarcia się na Ducha Świętego

Kościół synodalny jest wezwany do życia w otwartości na Ducha Świętego. Oznacza to:

• Codzienną modlitwę i rozeznawanie zarówno w życiu indywidualnym, jak i wspólnotowym.
• Umiejętność dostrzegania znaków czasu i odpowiadania na nie w duchu Ewangelii.
• Gotowość do zmiany i nawrócenia, aby lepiej służyć Bogu i ludziom.

Podsumowując, Duch Święty jest sercem procesu synodalnego. Bez Jego światła synodalność byłaby jedynie mechanizmem administracyjnym. Dzięki Niemu staje się drogą, na której Kościół wsłuchuje się w Boże prowadzenie i coraz pełniej odpowiada na Jego wezwanie​